حامیان دولت از چه حمایت می کنند؟

امروز در سایه‌سار درخت انقلاب که محصول پایداری و پاسداری خون شهدا و حماسه ملتی معتقد و آگاه بود، ایام را به سر می‌بریم. اکنون با گذشت سه دهه از نظام انقلاب اسلامی و تجریه 9 دولت، می توان این حقیقت را به وضوح دریافت که چیزی جز اصول وحی، در اجتماع انسانی، پایداری و بقا ندارد. هرچند 14 قرن پیش، امام امیرالمؤمنین علی(ع) ما را به این مسئله توجه داده است. آناگاه که رو به ادراک بشری، صریحاً اعلام فرمود: «هدف من از تشکیل حکومت، برگداندن نشانه‌های حق به جایگاه خویش و اصلاح امور در سرزمین های خداست تا بندگان ستمدیده در امنیت زندگی کنند و قوانین فراموش شده، بار دیگر اجرا شوند.» خطبه 31 نهج‌البلاغه خوشبختانه این اصل مقدس ودیدگاه علوی(ع) امروز در دولت نهم مورد توجه قرار گرفته و معیار عملکرد دلسوزان بدنه‌ی اجرایی و سیاستگذاری نظام شمرده شده است. چرا که این دولت، بازگشت به آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی را در سایه اندیشه های متعالی امام راحل(ره) و خلف راستینش مقام معظم رهبری، دنبال می‌کند. اینک که در آستانه انتخابات شورای شهر، به عنوان یکی از ارکان زیربنایی ساختار مدیریتی کشور، قرار گرفته ایم، بیش از پیش مسئله تقویت نظام و اتحاد مشترک مورد توجه خواهد بود و راز موفقیت سربلندی نظام مردمی، به شمار خواهد رفت. چرا که اولین قدم برای رسیدن به این مقصد، رفع شبهات مخالفین (که انشاءالله ریشه در اختلافات سلیقه دارد نه چیز دیگر) می باشد. لذا ما در چنین شرایطی، عام‌ترین شبهه‌ی ایجاد شده را پاسخگو خواهیم بود. این روزها، به بهانه دخالت دولت در انتخابات مطرح می شود. به حدی که نامزدی هوادران دولت و حامیان آن در انتخابات شوراها، گروهی را خوش نیامده و آن را موافق و همسو با برنامه‌های خود نمی‌دانند. البته این مسئله، تناقض فاحشی را به دنبال خواهد داشت چرا که دولت و هوادارن دولت، دو مقوله‌ی کاملاً مجزا هستند. طیف چندین میلیونی مردم، جزو حامیان دولت محسوب می شوند چرا که نفس دولت، مردمی است. چگونه می شود چنین برخورد حذفی را به بهانه دخالت دولت در انتخابات توجیه کرد؟